«Και τώρα τι;»

Μπράβο, εύγε, συγχαρητήρια!!!!!

Κάθεσαι σε ένα γραφείο υπερπολυτελές,  με τα μεταξωτά χρυσαφί ρόμαν  να κρέμονται στα παράθυρα, τον  Chesterfield  αρχοντικό καναπέ να σε κοιτά και να περιμένει να καθίσεις στην αγκαλιά του. Όλα δεμένα αρμονικά που θυμίζουν σονάτα του Σοπέν. Τα μπιμπελό, τα κρύσταλλα Βοημίας, οι πίνακες -πάντα αυθεντικοί- ξένων μοντέρνων ζωγράφων , όλα μα όλα στην εντέλεια. Δεν σου λείπει τίποτα.

    Ξεκίνησες φοιτητής με το  φοβισμένο βλέμμα του αγνώστου αρχικά, μα αγέρωχο στην πορεία, γιατί ήσουν όμορφος!!! Όμορφος σαν άγαλμα του Πραξιτέλη   με χαρακτηριστικά έντονα, καλοσχηματισμένα, θελκτικά. Ήσουν το πιο ωραίο αγόρι της σχολής, ο ζηλευτός  θεός που όλες έπεφταν στα πόδια σου για ένα ραντεβού μαζί σου. Κι όμως εσύ βράχος!!!! Ο στόχος σου πάνω από όλα , να γίνεις σπουδαίος και  ικανός επιστήμονας. Στις αρχές σου πάλι βράχος!!! Εβγαινες με την πιο όμορφη φοιτήτρια, που σε τράβηξε η άψογη εμφάνισή της ή κάνω λάθος;  Ο  αέρας της δυναμικής κουλτούρας  και της εύθραυστης ταυτόχρονα γυναίκας-γατούλας, που σου έκανε όλα τα χατίρια.

    Και έτσι πορεύτηκες πρώτος μεταξύ πρώτων με πολύ βέβαια κόπο γι' αυτό που αγαπούσες. Την επιστήμη.  Και νίκησες. Έγινες επιτέλους αυτός που ονειρευόσουν, ο επιστήμονας  που κάποια στιγμή όλοι θα μιλούσαν για σένα. . και το ήθελες πολύ. Ησουν σοβαρός, στοχευμένος και αδιάλλακτος στις θέσεις σου. Κυνήγησες την θέση σου στον ήλιο και την βρήκες. Βλέπεις ο Θεός στα έδωσε όλα. Και την εξυπνάδα και  την ομορφιά.  Και είχες άποψη για όλα, την πολιτική, την επικαιρότητα, την μουσική, όλα  μα για όλα. Πάντα έδινες το στίγμα και  προκαλούσες με θαυμασμό τους αποδέκτες και περίμενες γι αυτό. Ήθελες την επιβεβαίωση, αλλά εσύ μην τυχόν και δείξεις ενθουσιασμό, μην τυχόν και δείξεις άτρωτος!!!!! Μην τυχόν και ο όμορφος Ολύμπιος κατέβει και μυρίσει τον καπνό. Ίσως από φόβο….η πορεία σου το έδειξε, αλλά ακόμα δεν το ξέρεις!!!!

Και ναι!!! Το στυλ σου πέτυχε!!! Εγινες σπουδαίος, έγινες ο κάποιος, ο  ξακουστός!!! Παντρεύτηκες την κούκλα αεράτη κοπέλα των ονείρων σου και έκανες οικογένεια.

Κάθεσαι στο υπερπολυτελές γραφείο σου και είσαι ευτυχισμένος!! Τα έχεις όλα!  Χρήματα, καριέρα, ηθική, συγκρότηση!!! Ακόμα κι εγώ σε ζηλεύω πραγματικά!!!

Και τώρα τι;

   Συνεχίζεις την όμορφη πορεία σου; Θα μου απαντήσεις στα μούτρα ξερά και κυνικά «Ναι αυτό εγώ ήθελα»!!!

Είσαι ένας  από τους ομορφότερους μα και  μεγαλύτερους ψεύτες που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Δεν με  πείθεις ούτε για την επιτυχία ούτε για την ευτυχία σου. Και ξέρεις το γιατί;  Γιατί στην πορεία που διένυσες έως σήμερα ξέχασες κάτι πολύ βασικό. Ξέχασες να εκφράζεσαι και να απελευθερώνεις τα πραγματικά σου συναισθήματα.  Ησουν βαθιά πληγωμένος από καταστάσεις και ζήτησες να γίνεις σπουδαίος, όχι από αγάπη για την επιστήμη σου, αλλά για να καλύψεις το κενό που ο χαρακτήρας σου σου άφησε.

   Πόσες φορές  μύρισες  τη γη, πόσες φορές άγγιξες ένα λουλούδι, πόσες φορές άφησες τον αέρα να σε χαϊδέψει, να σε παρασύρει; Πόσες φορές ήπιες τη θάλασσα και έπαιξες με τις ακτίνες του ηλίου; Πόσες φορές περπάτησες παρέα με το θρόισμα των φύλλων; Πόσες; Καμία σε πληροφορώ αγαπητέ μου.

Δεν μπόρεσες ποτέ όμορφέ μου πρίγκηπα, γιατί ποτέ δεν άφησες τον εαυτό σου ν’ αναπνεύσει. Ποτέ σου δεν ήσουν ελεύθερος.

   Νόμιζες ότι ήσουν ευτυχισμένος, γιατί βολεύτηκες  σε μία φούσκα ελεγχόμενων ενεργειών και συναισθημάτων. Παγιδεύτηκες στον ιστό  των κοινωνικών μικροβίων , των μη και όχι, των ουδέ και μηδέ!!!! Τρομάζεις σε κάθε τι καινούργιο που έρχεται να σε κεντρίσει και εσύ το διώχνεις στωϊκά  με ύφος μεγαλοπρεπούς νικητή. Νομίζεις, όμως ότι νίκησες; Ότι είσαι ο άρχοντας στο βασίλειο της αυταπάτης σου;

Είσαι ηττημένος, μόνος σου στην έρημο, αλλά δεν έχεις καταλάβει τίποτα…..

Ναι, περπατάς έρημος στην έρημο της ψυχής σου. Γιατί αυτή πάντα ήταν συγκρατημένη, φοβισμένη και τελικά κλειδωμένη. Εχει στεγνώσει, όμως, και σιγά σιγά θα μαραζώσει. Θα ψάχνεις την όαση μα δεν θα την βρίσκεις. Δεν θα υπάρχει για σένα.

   Οαση είναι η ελευθερη ψυχή. Είναι, επίσης, και η ομορφιά σου με τη δύναμή σου να μπορείς να την χαρίζεις απλόχερα. Αυθόρμητα να αγκαλιάζεις ό,τι ενστικτωδώς σου φωνάζει ό,τι είναι αληθινό. Να μην χάνεις τη μαγεία, ούτε δευτερόλεπτο!!!!

Ισως, όμορφε, πετυχημένε, πρίγκιπα, ίσως αν τολμήσεις να συνειδητοποιήσεις την έρημό σου, τότε θα βρίσκεις κάθε μέρα την όαση και δεν θα χρειαστείς ποτέ να καθίσεις με σταυρωμένα χέρια, να κοιτάξεις προς τα κάτω και να πεις "Και τώρα τί;"

Για όσους δε λένε να ξυπνήσουν, τους όμορφους, που ζουν στην συγκροτημένη τους πραγματικότητα, στον άψογο κόσμο τους, τον αγγελικά πλασμένο!!!!