Έτοιμος για ταξίδι;

   Καλοκαιρινές διακοπές και σχέδια. Σε νησιά μαγευτικά με τον σύντροφό του ο καθένας. Σε παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά για να ζήσεις λίγες στιγμές χαλάρωσης και ευεξίας. Να νιώσεις ότι είσαι άνθρωπος και ότι δεν ξέχασες να δημιουργείς στην ύπαρξή σου ευτυχία. Και ναι έρχεται η ώρα του πλοίου που μπαίνεις και αποχαιρετάς την άχαρη καθημερινότητα. Γεμάτος κέφι και όρεξη να κολυμπήσεις, να διασκεδάσεις, να πιεις λίγο παραπάνω ακούγοντας τις ευχάριστες μελωδίες σε ένα όμορφο και δροσερό beach bar. 

Το νησί είναι όμορφο, όπως το φαντάστηκες. Με τα χαρακτηριστικά σπιτάκια και ένα γυμνό από την ανομβρία τοπίο που το ελάχιστο πράσινο έχει την τιμητική του. Οι κάτοικοι φιλικοί, αφού δεν θέλουν να χάσουν κανέναν τουρίστα-πελάτη μέσα στην κρίση και τον πανικό που τους διακρίνει. Το ξενοδοχείο είναι άξιο του γούστου σου με δωμάτια αριστοτεχνικά διακοσμημένα με φόντο το τεράστιο κρεβάτι που θα απολαμβάνεις ξέγνοιαστα. Η παρέα σου είναι σούπερ, το έτερον ήμισυ ικανοποιητικότατο. Όλα είναι στην εντέλεια.....άψογα και καλογυαλισμένα.    

    Και εκεί πραγματικά αρχίζει το ταξίδι. Ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, ένα ταξίδι σταθμός, μία μοιραία σύγκρουση, ένας βομβαρδισμός.....

   Ένα απόγευμα που αποφασίζεις να περπατήσεις μόνος στην ολόχρυση αμμουδιά, γιατί όλες σου οι αισθήσεις θέλουν να ρουφήξουν το μεγαλείο της φύσης που απλώνεται μπροστά σου, έρχεται η πρώτη μεγάλη έκρηξη. Κοιτάζοντας τον ελαφρύ κυματισμό που ηρεμεί το πνεύμα σου, ξαφνικά  όλες οι εικόνες είναι ψεύτικες. Δεν υπάρχει νόημα, καμία ουσία. Είσαι εκεί μα δεν συμμετέχεις. Θες να φύγεις τρέχοντας, μα τα πόδια έχουν κολλήσει στην άμμο. Παγώνεις. Φοβάσαι. Καμία κίνηση.

Γιατί τέτοιο μούδιασμα, όταν όλα συνηγορούν  στην ευτυχία σου; 

Τότε έρχεται η αποκάλυψη. Ζεις σε έναν φαινομενικά ωραίο κόσμο, σ' ένα περιβάλλον καθ' όλα άψογο, αλλά δεν υπάρχει η μαγεία. Η μαγεία του να γεύεσαι, να ονειρεύεσαι, να ερωτεύεσαι την κάθε στιγμή.....δεν υπάρχουν πια!!!!!!!!

Δέσμιος των υποχρεώσεών σου, του καθωσπρεπισμού, της πραγματικά άχαρης καθημερινότητας έχεις ξεχάσει να ονειρεύεσαι. `Εχεις ξεχάσει να ποθείς, να σε ποθούν με πάθος . `Εχεις ξεχάσει να κοιτάς τον ουρανό, να μετράς τα αστέρια, να σου πιάνουν το χέρι, να συγκινείται το "είναι" σου. Δεν υπάρχει γιατί. `Εγινε έτσι ξαφνικά. Τα έχασες και ξέχασες πώς κάποτε υπήρχαν όλα. 

Εκεί τρομοκρατήθηκες. Ότι δεν μπορείς να ξαναβρείς τον χαμένο σου αυθορμητισμό, την πηγαία σου συγκίνηση, τα συναισθήματα που ξεπηδούν και σαρώνουν τον εγκέφαλό σου. 

Επιστρέφεις βουβός και παγωμένος στην εικόνα του εαυτού σου που μόλις αντίκρισες. Μα πώς θα φύγω από αυτή τη δίνη, η πρώτη ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό. Και απάντηση καμία. Σα να βρέθηκες σ' ένα φαράγγι που όσο και αν φωνάξεις δεν θα σε ακούσει ποτέ κανείς. 

Θες να τρέξεις, να φωνάξεις, να χτυπήσεις δυνατά το χέρι, να πεις "ΓΙΑΤΙ"!!!!! Γιατί ο μέρες που περίμενες με αγωνία να ξεκουραστείς εγιναν πέτρες που σε χτυπούν ανελέητα; Γιατί η συνειδητοποίηση επέλεξε εκείνη την στιγμή να σου κάνει επίσκεψη χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες; 

Ίσως το ταξίδι αυτό να έχει πλέον το νόημά του. Ίσως η μαγεία της φύσης, η μυρωδιά του ιωδίου, τα γαλαζοπράσινα νερά, να άνοιξαν μία πόρτα που έκλεισες με ορμή βάζοντας άθραυστο λουκέτο. Αυτή την πόρτα του αληθινού εαυτού σου. Ενός εαυτού που ερωτεύεται τα πάντα, που αισθάνεται, που αγαπά, που δεν αφήνεται να γίνει υποχείριο των κυνικών συνθηκών της ζωής, που δεν φοβάται την συγκίνηση,  που δεν φοβάται να φοβάται. Ενός εαυτού που δεν χαρίζεται στις ψεύτικες φωνές, στα απατηλά όνειρα. 

    Όλα μπορούν να συμβούν και να βρεθείς μπροστά σε σένα τρέμοντας. Μην φοβηθείς, αλλά αγκάλιασε αυτό που έρχεται και σου χτυπά την πόρτα. Μην την ξανακλείσεις και όποιος αντέξει, ας σε ακολουθήσει.  Χαμένος δεν πρόκειται να βγεις, καθώς πάντα θα ξέρεις ότι κρύβεις πράγματα δυνατά, έχεις την ικανότητα να δέχεσαι τα συναισθήματα με την φόρα που αυτά έρχονται και σε κατακλύζουν, η καρδιά σου δεν έχει πάψει να χτυπά και ν' αγαπά........

                         Λοιπόν, έτοιμος για ταξίδι;