Η αυτοκρατορία του ηλιθίου!!!

Κάποια στιγμή σταμάτησε το τρένο, που διέσχιζε την καταπράσινη κοιλάδα, γιατί ξαφνικά μπροστά του πετάχτηκε μια αγελάδα. Ακούμπησε την μούρη της στην μηχανή, έκανε "μουου" με χάρη και έμεινε όρθια καμαρωτή να κοιτάει το λιβάδι…
Δεν έχω τίποτα με το αθώο συμπαθέστατο ζωάκι, αλλά μου θυμίζει πολύ το βλέμμα και την ιδιοσυγκρασία ενός ηλιθίου!!!
Τί είναι ο ηλίθιος; Μην είναι ένας περαστικός που στέκεται και φεύγει; `Όχι δυστυχώς!!! Είναι από τους πιο συχνούς τύπους ανθρώπων, που, όχι μόνο απλά υπάρχουν, αλλά και καταλαμβάνουν σήμερα τις πιο σημαντικές θέσεις στους τομείς της κοινωνίας μας !!! Ο ηλίθιος δεν έχει καμία απολύτως συναίσθηση του χώρου και του χρόνου, που κινείται. Το μυαλό του είναι ανίκανο ν' αντιληφθεί τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του και ερμηνεύει τα πάντα γύρω του με μία δική του "λογική", η οποία ξεφεύγει εντελώς από την πραγματικότητα. Η ηλιθιότητά του εστιάζεται κυρίως στον τρόπο που αντιδρά και αλληλεπιδρά.
Νομίζει ότι ανήκει σε μια ανώτερη φυλή και ότι όλοι όσοι είναι δίπλα του οφείλουν να τον υπηρετούν, γιατί θεωρεί ότι είναι ο "κάποιος" δυνατός με ιδιαίτερα προσόντα(ενώ η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι είναι χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων)!!! Στην δουλειά του είναι ξεροκέφαλος, πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και πάντα κατηγορεί τους άλλους για τις λάθος επιλογές του. Δεν έχει ιδέες, είναι ράθυμος και με την βλακεία που τον δέρνει προκαλεί καβγάδες ...γιατί το φωτοτυπικό μηχάνημα του τσαλάκωσε το χαρτί!!! Κοιτάζει τον διευθυντή του μ' ένα βλακώδες χαμόγελο για να τον "γλύψει" και στην περίπτωση που είναι ο ίδιος διευθυντής, με το ύφος του μεγαλοαυτοκράτορα, διατάζει αυστηρά τους άλλους !!! Είναι τυχερός, όμως, γιατί τις περισσότερες φορές κρίνεται από άλλους της συνομοταξίας του, καταλαμβάνει σημαντικές θέσεις και εσύ αναρωτιέσαι «μήπως δεν αξίζω»!!! Πόσες φορές ένας ηλίθιος σας έφαγε την θέση?
Στις παρέες του αυτοπροβάλλεται, χωρίς να διστάζει να προσβάλλει τον άλλον, και αρέσκεται στα σαχλά αστεία!!! Νομίζει ότι είναι ο μάγκας, ο «γκομενάκιας», ότι έχει το πάνω χέρι!!! Προσπαθεί να με κολπάκια, που θυμίζουν πιτσιρίκι της πέμπτης δημοτικού, να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να πει « εδώ είμαι προσέξτε με»!!! Εκμεταλλεύεται τους πάντες για να φανεί ο καλύτερος, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από ηλίθιος είναι και κουτοπόνηρος!!!
Με λίγα λόγια δεν θα ήθελες ποτέ να έχεις δίπλα σου έναν ηλίθιο!!! Μόνο με το βλέμμα του σε κάνει να αισθάνεσαι αμήχανα, να θες να του ρίξεις μια σφαλιάρα ή έναν κουβά νερό για να συνέλθει!!! Δυστυχώς, όμως, η ζωή μας είναι γεμάτη από ηλίθια όντα που δεν γνωρίζουν τον λόγο ύπαρξής τους, αλλά φροντίζουν να μπερδεύουν την ζωή των άλλων. Είναι πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή, στους ευρύτερους κοινωνικούς τομείς, στην καθημερινότητά μας!!!
Αν βρεθείτε σύντομα μπροστά σ’ έναν ηλίθιο… μην διστάσετε να τον καρπαζώσετε!!! Πιστέψτε με … θα το ευχαριστηθείτε!!! (Αυτά τα λίγα για να εκτονωθώ)

Ο καλός, ο κακός και ο ... κομπλεξικός!!!

Στη ζωή μας συναντάμε διαρκώς ένα σωρό διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.

Αυτή είναι η μαγεία: να έρχεσαι σ’ επαφή με ανθρώπους που δε μοιάζουν με σένα!

Δεν είναι καταπληκτικό; Όχι, δεν είναι!

Μαγεία, ναι, πάντα υπάρχει – υπάρχει όμως και κίνδυνος μεγάλος!!! Γιατί;

Διότι, απλούστατα, μπορεί να πέσεις επάνω στον κομπλεξικό!

Είναι ένας τύπος που σήμερα τον βρίσκεις σε όποια πέτρα κι αν σηκώσεις . Και, αλήθεια, αν είναι “συνεπής” προς τις “αξίες” της ιδιότητάς του, δεν θα είναι καθόλου καλή η γνωριμία σας αυτή!

Κατ’ αρχάς, ο κομπλεξικός έχει μια μόνιμη “ξινίλα”. Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, η μούρη του είναι ένας διαρκής μορφασμός δυσαρέσκειας. Τρώγεται με τα ρούχα του, ξινίζει με την ζάχαρη!!! Στο κοινωνικό του περιβάλλον συμπεριφέρεται με κομπασμό, υποστηρίζει με σθένος τις θέσεις του, καθόσον η "πληροφόρησή' του είναι η αρτιότερη όλων (σημειώτέον ότι το ύφος του είναι χιλίων πεντακοσίων καρδιναλίων)!!! Μερικές φορές σε παραπλανά παριστάνοντας ότι συμφωνεί μαζί σου, ενώ, αν τυχόν εσύ τολμήσεις να διαφωνήσεις....σε πέρνει και σε σηκώνει τριάντα μέτρα (ποιος έχει γλυτώσει από την φαρμακερή του γλώσσα?)!!!

Ενας άλλος τύπος κομπλεξικού είναι αυτός που αρέσκεται σε "μεγαλεία και παλάτια", ενώ ο ίδιος δεν έχει καν τα φόντα να τα σκέφτεται. Θεωρεί τους άλλους κατώτερούς του και σνομπάρει όσους τυχαίνει να είναι λίγο καλύτεροί του. Δίνει την μεγαλύτερη σημασία σε ανούσια υλικά αγαθά που σουλουπώνουν το "φαίνεσθαί" του και κρίνει τους συνανθρώπους του σύμφωνα με αυτά. Χάνει την ουσία της ζωής του, γιατί τελικά δεν μπορεί να ευχαριστηθεί με τίποτα και κάθε φορά που συμμετέχει οπουδήποτε ....σφίγγεται... μην τυχόν και εκδηλώσει κάποιο συναίσθημα!!! Αλλά η ξινίλα....ξινίλα!!! Επίσης, κουτσομπολεύει μ' ένα φτυάρι τουλάχιστον δύο μέτρα και θεωρεί ότι όλοι οι πετυχημένοι έχουν ευνοηθεί από συγκυρίες (βίσμα, μπάρμπα στην Κορώνη, ξαδέρφια του Χριστού κ.λ.π).

Κάθε καλός κομπλεξικός που σέβεται τον εαυτό του και την ιδιότητά του, κλείνεται στον μικρόκοσμό του, όπου μπορεί να είναι ανυπέρβλητος και προστατευμένος από άβολες ερωτήσεις, εξομολογήσεις και παραδοχές που θα τον ξεμπρόστιαζαν. Ομως, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Έχει τόσο συνηθίσει να κρύβει την αναπηρία του, πνευματική και διανοητική, ώστε πλέον πασάρει το κουσούρι του αυτό στους άλλους ως "στυλάκι" και"άποψη". Και το χειρότερο; Έχει κοροϊδέψει τον εαυτό του τόσο επί μακρόν, που στο φινάλε τον έχει πείσει.

Σίγουρα, όλοι μας έχουμε βρεθεί στην δύσκολη θέση να ανεχτούμε τον κομπλεξικό στην εργασία μας και στις ευρύτερες κοινωνικές συναναστροφές μας. Θεωρώ ότι ο κομπλεξικός είναι ένας πολύ επικίνδυνος τύπος ανθρώπου, διότι εξ αιτίας των προβλημάτων του και της εμπάθειας που βγάζει, δεν θα διστάσει να στην φέρει πισώπλατα...να σε πατήσει στην κυριολεξία κάτω, προκειμένου να ικανοποιηθεί με την δυστυχία σου.

Ετσι, λοιπόν, ας ψάξουμε τον καλό, ας αγνοήσουμε τον κακό και ας αφήουμε τον κομπλεξικό ...να πάει στον ψυχίατρο!!!!!

(Λίγες σκέψεις για τους κομπλεξικούς που συναντάμε, αλλά λόγω ευγένειας...δεν τους μπινελικώνουμε!!!)

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΡΜΑ !!!

Είναι πια ενοχλητικό να ακούς κάποιους -γνωστούς και μη- νεοέλληνες να γαβγίζουν, όπου τους δοθεί ευκαιρία (στα ΜΜΕ κλπ), για την κατάντια της χώρας μας και να τολμούν να κριτικάρουν τις πράξεις των πολιτικών, ενώ οι ίδιοι έχουν ΕΥΝΟΗΘΕΙ και ΦΑΕΙ από το σύστημα!!!
Είναι αυτοί που ζήτησαν το ρουσφέτι, βολεύτηκαν, στηρίχθηκαν από τα κόμματα, οι "δήθεν" ειδήμονες, οι "σκεπτόμενοι", οι λαϊκιστές, οι κοπρίτες!!!
Όμως, αυτοί που πραγματικά έχουν κοπιάσει ΜΟΝΟΙ τους για την ανέλιξή τους, που δεν χρησιμοποίησαν κανένα "μπάρμπα από την Κορώνη" και έχουν αγγίξει ένα υψηλό επίπεδο σε όλους τους τομείς της ζωής τους, δεν γάβγισαν ΠΟΤΕ!!!
Ακόμα προσφέρουν και δυστυχώς συνεχίζουν να είναι ΜΟΝΟΙ και ΣΙΩΠΗΛΟΙ. ΣΙΩΠΗΛΟΙ δε, διότι έχουν συνειδητοποιήσει την "μοναξιά" τους και το ότι να γκρεμίσεις με ΦΙΟΡΙΤΟΥΡΕΣ και ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ ένα σύστημα που λειτουργεί ΑΝΕΚΑΘΕΝ, δεν θα βγάλει ΠΟΥΘΕΝΑ!!!
ΤΕΡΜΑ στους «δήθεν» ΣΩΤΗΡΕΣ, στους «δήθεν» ΣΥΜΠΟΝΕΤΙΚΟΥΣ, στους «δήθεν» ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΥΣ!!!! .
Θεωρώ ότι έχει έρθει η ώρα των ελεύθερων –μόνων ανθρώπων να εκφραστούν και μέσα από την δημιουργικότητά τους να αλλάξουν την κατάσταση!!!!

ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ !!!!

Χρειάζεται τόλμη για να εκφράσεις την αλήθεια; Πού κρύβεται; Πώς είναι; Γιατί; Ερωτήματα που απασχολούν τον πιο απλό «αγράμματο» άνθρωπο έως τον πιο «μορφωμένο». Ερωτήματα που μας προβληματίζουν όλους μας, αλλά κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει !!!

Είναι η ίδια υποκρισία του εγώ σου. Πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ο «διαφορετικός» της κοινωνίας και ότι όλοι σου χρωστάνε, ξεχνάς να σταθείς με ειλικρίνεια στον καθρέφτη και να πεις : «Φιλαράκι, που πας?».

Θέλει Μεγάλη τόλμη να σταθείς στον καθρέφτη για να δεις ποιος πραγματικά είσαι!!! Φιλαράκι, η ζωή είναι ωραία όχι, όμως, όπως νομίζεις !!!! Είναι ωραία, όταν καταλάβεις τις αδυναμίες , τα σύνδρομά σου και κάποια στιγμή αποφασίσεις να δώσεις ένα τέλος !!!!

Και μη πει κανείς ότι δεν το έχει σκεφτεί !!!

`Εχοντας τόλμη ν’ αντιμετωπίσεις τις ανασφάλειες και την βλακεία που σε κυριεύει, αλλάζεις ρότα. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς. Πρώτα τον εαυτό σου και έπειτα τον ρόλο σου ανάμεσα στους άλλους.

Θέλει τόλμη να καταλάβεις ότι οι εσωτερικές σου ανούσιες συγκρούσεις είναι αυτές που σε πάνε πίσω. Το είναι, το θέλω, το κάνω. «Κλισέ» εκφράσεις που μόνο μιζέρια και «δήθεν» σκεπτικισμό εκφράζουν.

Η αλήθεια είναι μία. ΤΟΛΜΑ να δεχτείς τον εαυτό σου με τα πάθη και τα ελαττώματά του και ΤΟΛΜΑ να κάνεις ένα βήμα πιο πέρα. Ένα βήμα στην πραγματική ζωή και όχι στην «εικονική» πραγματικότητα που έχεις δημιουργήσει, για να καλύψεις τα κενά σου και να βολεύεσαι με τις καταστάσεις !!!

Ετσι και μόνο τα συναισθήματα και οι πράξεις σου θα είναι αληθινές !!!

.