Κότες

Πόσες φορές σας δόθηκε η ευκαιρία να δείτε στον δρόμο κοτούλες στρουμπουλές, που  περπατούν καμαρωτές, που κακαρίζουν,  που τσιμπιούνται και στο τέλος τ' αυγουλάκια τους γίνονται ομελέτα; Γελάτε; Ίσως νομίζετε ότι σας κοροϊδεύω; Σας ρωτώ ξανά. Πόσες; `Ημουν σίγουρη ότι η πρώτη αυθόρμητη απάντησή σας θα ήταν "μα...καμία"!!! Και είναι λογικό, αφού το μυαλό σας πήγε αμέσως στα αθώα άκακα ζωάκια, που ζουν ευτυχισμένα στο κοτέτσι τους και προσφέρουν στον άνθρωπο , αν μη τι άλλο, τον εαυτό τους ως θεσπέσιο γεύμα.

Σας απαντώ, όμως, ότι  κότες, που περιφέρονται, ανάμεσά μας υπάρχουν.

   Προφανώς και μιλώ για τις κότες της σύγχρονης κοινωνίας, για όλες εκείνες τις κυρίες που σου έρχεται να τις μαδήσεις, γιατί με το ελάχιστο μυαλό και την απίθανη βλακεία τους καταφέρνουν σε δευτερόλεπτα να σε μετατρέψουν από γλυκιά ύπαρξη σε οργισμένο πύραυλο. Είναι οι κυρίες που η πορεία τους χαρακτηρίζεται από μία μόνο λέξη. Επίδειξη. Από την ώρα που "έσπασε" το αυγό και βγήκαν στην ζωή,  αναλώθηκαν σε ένα μόνο στόχο. Να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν την Μαντάμ Σουσού !!! Ρηχές σε όλα τα επίπεδα. 

   Η τυπική ημέρα μιας σύγχρονης κότας ξεκινά με το πώς θα στολιστεί. Προτιμά φανταχτερά ρούχα, πάντα γνωστών σχεδιαστών, για να σκάσουν από ζήλια οι έτερες αξιότιμες κότες φίλες της. Σειρά έχει ο καφές, στην περίπτωση, βέβαια, που είναι ανεπάγγελτες. Σε αυτόν τον δόλιο καφέ, που αλίμονο αν βρίσκεσαι σε διπλανό τραπέζι, με στεντόρεια φωνή γνωστοποιούν σε όλο τον περίγυρο το πόσο τέλεια περνούν και πόσα μαγαζιά είχαν την τιμή να τις δεχθούν ως πελάτισσες. Αν τυχόν είναι έγγαμες με παιδιά, θα  φροντίσουν να καταλάβουν όλοι ότι είναι οι τέλειες μαμάδες με πανέξυπνα παιδιά, τα οποία λαμβάνουν από ένα αριστείο την ημέρα για την μοναδική ευφυία τους. Αφού τελειώσει η επίδειξη των βασικών, έρχεται τόσο φυσιολογικά το κουτσομπολιό. Από εκεί δεν ξεφεύγει ούτε γόνος γαρίδας. Κουτσοί, στραβοί, καλοί, ανάποδοι, μορφωμένοι αμόρφωτοι και πάει λέγοντας.....όλοι στο στόχαστρο! "Ο Χρήστος τα έφτιαξε με την Ελένη" "Η Μαρίνα έχει προβλήματα", "Ο Γιώργος είναι βλάκας", "Η Σούλα είναι χοντρή", "Η Βούλα χώρισε" και ψου ψου ψου... Μα γιατί δεν βρίσκεται ούτε ένας να τις ψεκάσει; Να τελειώνουμε επιτέλους!!! `Ηδη πόνεσε το κεφάλι μου και δεν τελειώνει εκεί. 

  Στις κάθε είδους συναναστροφές της, η κότα πάντα θέλει να φαίνεται και να είναι πρώτη. Έχει άποψη για όλα τα ζητήματα και προσπαθεί αν την επιβάλλει συμμετέχοντας στον λόγο της όλα της τα άκρα που κουνιούνται ανεξέλεγκτα. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της από υπερηφάνεια και δεν δέχεται ποτέ την αντίθετη άποψη. " Εγώ θα σου πω, εγώ ξέρω"! Ο ξερολισμός και η ημιμάθεια κάνουν πάρτυ. Η μεγαλύτερη, όμως, πλάκα είναι ότι υπάρχει και κοινό που την παρακολουθεί με ανοιχτό το στόμα.  Και χειροκροτεί και την παινεύει. "Μα τί κότα είσαι εσύ", θα έλεγα εγώ! "Έτοιμη για κατσαρόλα", και με έπιασε μία πείνα!
  Πέρα από την αστειότητα του θέματος, η κότα δεν χάνει τον καιρό της και όπου βρεθεί επιδεικνύει τα προσόντα της και γίνεται αμέσως αντικείμενο προσοχής. Είναι και επικίνδυνη, γιατί ανακατεύει τους ανθρώπους σαν τα πίτουρα. Δεν διστάζει με το αστείρευτο κόμπλεξ και την "πάρλα" της να ταράζει τις ζωές των άλλων διαβάλλοντας τους σπέρνοντας ψευδείς πληροφορίες. `Ολα στο κοτέτσι της, πίτουρα να γίνονται !!!  

   Και γιατί, θα με ρωτήσετε, τέτοια οργή πια με αυτό το είδος, αφού η μόνη λύση είναι η πλήρης αγνόησή του; Η ύπαρξη του φαινομένου αυτού δεν είναι καινούργια. Θεωρούσα με το φτωχό μυαλό μου ότι με την εξέλιξη της κοινωνίας, των επιστημών, της τεχνολογίας, ο άνθρωπος θα έβρισκε περισσότερα ενδιαφέροντα και θα στόχευε στην καλλιέργειά του ως οντότητα αφήνοντας οριστικά πίσω του συμπεριφορές "μικρές". Δυστυχώς, με την εξέλιξη δεν εξαλείφθηκε η επιδειξιομανία, η οποία μάλιστα αυξήθηκε λόγω όλων των ανέσεων που παρέχει η σύγχρονη ζωή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ενδιαφέρει μόνο η επιφάνεια χωρίς βάθος, χωρίς ουσία. Οι σύγχρονες "κότες" είναι όλες αυτές οι υπερφίαλες κυρίες της "αυλής", που από σφουγγαρόπανο έγιναν μετάξι. Που δε νοιάστηκαν για τίποτε άλλο, πλην του βερμπαλισμού, της ωραιοπάθειας, του εγωισμού.  Είναι όλες οι κομπλεξικές υπάρξεις που δεν έχουν τη δυνατότητα νοητικά να δουν πέρα από το ράμφος τους και αναλώνονται στα ίδια και τα ίδια θαμπώνοντας τον, δυστυχώς άμυαλο ομοίως, περίγυρό τους.
   Περισσότερο απογοήτευση, παρά μένος έχω για τις "κότες". Τις προτιμώ, ως ζώα, καλά μαγειρεμένες, αφού, πλέον, πολλοί σεφ έχουν εντρυφήσει στο πόσο νόστιμες θα εισέλθουν στο στομάχι μας.....
    Και......μη νομίζετε ότι οι "κότες" είναι μόνο γένους θηλυκού! Ναι υπάρχουν και αρσενικές κότες! Όχι κόκορες! Καλά διαβάσατε!!!