Ο καλός, ο κακός και ο ... κομπλεξικός!!!

Στη ζωή μας συναντάμε διαρκώς ένα σωρό διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.

Αυτή είναι η μαγεία: να έρχεσαι σ’ επαφή με ανθρώπους που δε μοιάζουν με σένα!

Δεν είναι καταπληκτικό; Όχι, δεν είναι!

Μαγεία, ναι, πάντα υπάρχει – υπάρχει όμως και κίνδυνος μεγάλος!!! Γιατί;

Διότι, απλούστατα, μπορεί να πέσεις επάνω στον κομπλεξικό!

Είναι ένας τύπος που σήμερα τον βρίσκεις σε όποια πέτρα κι αν σηκώσεις . Και, αλήθεια, αν είναι “συνεπής” προς τις “αξίες” της ιδιότητάς του, δεν θα είναι καθόλου καλή η γνωριμία σας αυτή!

Κατ’ αρχάς, ο κομπλεξικός έχει μια μόνιμη “ξινίλα”. Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, η μούρη του είναι ένας διαρκής μορφασμός δυσαρέσκειας. Τρώγεται με τα ρούχα του, ξινίζει με την ζάχαρη!!! Στο κοινωνικό του περιβάλλον συμπεριφέρεται με κομπασμό, υποστηρίζει με σθένος τις θέσεις του, καθόσον η "πληροφόρησή' του είναι η αρτιότερη όλων (σημειώτέον ότι το ύφος του είναι χιλίων πεντακοσίων καρδιναλίων)!!! Μερικές φορές σε παραπλανά παριστάνοντας ότι συμφωνεί μαζί σου, ενώ, αν τυχόν εσύ τολμήσεις να διαφωνήσεις....σε πέρνει και σε σηκώνει τριάντα μέτρα (ποιος έχει γλυτώσει από την φαρμακερή του γλώσσα?)!!!

Ενας άλλος τύπος κομπλεξικού είναι αυτός που αρέσκεται σε "μεγαλεία και παλάτια", ενώ ο ίδιος δεν έχει καν τα φόντα να τα σκέφτεται. Θεωρεί τους άλλους κατώτερούς του και σνομπάρει όσους τυχαίνει να είναι λίγο καλύτεροί του. Δίνει την μεγαλύτερη σημασία σε ανούσια υλικά αγαθά που σουλουπώνουν το "φαίνεσθαί" του και κρίνει τους συνανθρώπους του σύμφωνα με αυτά. Χάνει την ουσία της ζωής του, γιατί τελικά δεν μπορεί να ευχαριστηθεί με τίποτα και κάθε φορά που συμμετέχει οπουδήποτε ....σφίγγεται... μην τυχόν και εκδηλώσει κάποιο συναίσθημα!!! Αλλά η ξινίλα....ξινίλα!!! Επίσης, κουτσομπολεύει μ' ένα φτυάρι τουλάχιστον δύο μέτρα και θεωρεί ότι όλοι οι πετυχημένοι έχουν ευνοηθεί από συγκυρίες (βίσμα, μπάρμπα στην Κορώνη, ξαδέρφια του Χριστού κ.λ.π).

Κάθε καλός κομπλεξικός που σέβεται τον εαυτό του και την ιδιότητά του, κλείνεται στον μικρόκοσμό του, όπου μπορεί να είναι ανυπέρβλητος και προστατευμένος από άβολες ερωτήσεις, εξομολογήσεις και παραδοχές που θα τον ξεμπρόστιαζαν. Ομως, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Έχει τόσο συνηθίσει να κρύβει την αναπηρία του, πνευματική και διανοητική, ώστε πλέον πασάρει το κουσούρι του αυτό στους άλλους ως "στυλάκι" και"άποψη". Και το χειρότερο; Έχει κοροϊδέψει τον εαυτό του τόσο επί μακρόν, που στο φινάλε τον έχει πείσει.

Σίγουρα, όλοι μας έχουμε βρεθεί στην δύσκολη θέση να ανεχτούμε τον κομπλεξικό στην εργασία μας και στις ευρύτερες κοινωνικές συναναστροφές μας. Θεωρώ ότι ο κομπλεξικός είναι ένας πολύ επικίνδυνος τύπος ανθρώπου, διότι εξ αιτίας των προβλημάτων του και της εμπάθειας που βγάζει, δεν θα διστάσει να στην φέρει πισώπλατα...να σε πατήσει στην κυριολεξία κάτω, προκειμένου να ικανοποιηθεί με την δυστυχία σου.

Ετσι, λοιπόν, ας ψάξουμε τον καλό, ας αγνοήσουμε τον κακό και ας αφήουμε τον κομπλεξικό ...να πάει στον ψυχίατρο!!!!!

(Λίγες σκέψεις για τους κομπλεξικούς που συναντάμε, αλλά λόγω ευγένειας...δεν τους μπινελικώνουμε!!!)