Amor...amor....

Oh amor...amor.....το αγαπημένο μου άσμα, του Arno Elias, τρυπάει τ' αυτιά μου με την ερωτική και λάγνα μελωδία....είσαι το αστέρι του ουρανού, αγαπώ.... σ' αγαπώ με όλη την αίσθηση του κορμιού μου, που σε ποθεί, σε λατρεύει σαν τον κόσμο όλο....λατρεία μου.....

Που κυριεύεις τα όνειρά μου, χωρίς να έχεις μορφή, χωρίς να έχεις υπόσταση... είσαι μόνο μία ιδέα;

Δεν είσαι με τίποτα μία ιδέα. Είσαι υπαρκτή μεθυστική σκέψη, υπαρκτή θεϊκή, αλλά άπιαστη οντότητα, που συνταράσσει κάθε κύτταρο του κορμιού μου. Ενός κορμιού που σε θέλει κολασμένα για να ζήσει. Να ζήσει μαζί σου....σ' ένα σύμπαν σπάζοντας τις αλυσίδες, βγαίνοντας από την κερκόποτα.

Το θες; Είσαι έτοιμος να ρίξεις την μούντζα που σου έπρεπε και σε όσους έπρεπε, όμορφή μου ταραχή;  Και αν προχωρήσεις; Ο αντιπερισπασμός θα σε βοηθήσει; Η εκδίκηση θα είναι η λύτρωσή σου; Το να με εκδικηθείς, θα σε εξιτάρει τόσο, όσο να το αντέξεις και να νιώσεις νικητής; Δεν θα είσαι....γιατί η νίκη πάει στον στόχο της ουσίας, όμορφε!

Τί θες; Δεν θες; Δεν θες να θες, γιατί φοβάσαι; Δεν ξέρεις, δεν είσαι σίγουρος για τίποτα όσο και αν νομίζεις; `Οσο και αν νομίζεις ότι  ΟΛΑ τα θες και  ΟΛΑ  με την ασφάλειά σου νομίζεις ότι τα έχεις;

Το λογοπαίγνιο ...τσεκούρι να γίνει...να κόψει τι κακές σου αναμνήσεις...να στις πάρει κάποιος; Φοβάσαι, πιο πολύ από εμένα; Πιο πολύ από εμένα που σε καταλαβαίνω; Εγώ τρομάζω μήπως δεν μπορέσεις να ερωτευτείς δυνατά, τρελά με όλα του είναι τα σημάδια. Θα το κάνεις; Θα είσαι εκεί κάπου να νιώθεις;

Δεν γελιέμαι, μεθυστική μου ύπαρξη, δεν γελιέμαι....

Δεν θα προσποιηθώ ότι είσαι άνθρωπος. Δεν θα προσποιηθώ ότι δεν είσαι  τυφώνας..... που μου φέρνεις τα μύρια όσα, δεν θα γελαστώ από την πίκρα που έχεις.....

Είσαι μοναδικός, το κάτι άλλο...το φοβερό  άλλο, που τα 15 λεπτά αρκούν για να ζήσουν στην αιωνιότητα!!!!!

Θα είμαι μαζί σου στην αιωνιότητα...το αξίζεις, αλλά δεν το ξέρεις!!!!

Μου θυμίζεις ένα τριαντάφυλλο...ταλαιπωρημένο, που ζητά νερό...θα στο δώσω!!!! Ζητάς ζωή! Την θες και περιμένεις!   Ζήτα το μόνο, γλυκιά μου οντότητα.....ζήτα μόνο και σκέψου.....!!!!

(Αφιερωμένο στον υπαρκτό μου τυφώνα, που διάλεξε κακή στιγμή  να πνιγεί στην λάθος επιλογή, λάθος στιγμή να νομίσει ότι αναπνέει με όλες τις αληθινές αηδίες δίπλα...αλλά την σωστή στιγμή να ερωτευτεί...αν το καταφέρει...και θα το καταφέρει)