Γυρνώντας στο σπίτι μου, έπειτα από ένα δίμηνο πλήρους απουσίας μου, αφού τακτοποίησα τα ρούχα, έπλυνα καθάρισα σιδέρωσα (κλασσικές εργασίες νευρωτικών νοικοκυρών), με κυρίευσε μια ανίκητη επιθυμία να γράψω! Να γράψω για να σας πω πώς πέρασα το καλοκαίρι; Για να εκτονωθώ; Για να κριτικάρω έχοντας μια σκωπτική διάθεση; Ίσως...όλ ' αυτά μαζί.
Όλα τα είχε αυτό το καλοκαίρι.
Κατά τα τέλη του Μάη άρχισε να διαφαίνεται η πορεία του.
Και μετά ο Ιούνης. Ο μήνας που όλοι ετοιμάζονται με φόρα για τις διακοπές. Τηλέφωνα ασταμάτητα στα ξενοδοχεία, εισιτήρια στα τουριστικά γραφεία ψάχνοντας πάντα για το "καλύτερο" σαν να σε κυνηγάει κάποιος ή σαν να είναι η τελευταία φορά. Έπειτα η διευθέτηση των τελευταίων εργασιακών εκκρεμοτήτων. Κλείνουν όλες με οργάνωση και με πρωτοφανή ζήλο (που συνήθως ποτέ δεν επιδεικνύουμε τους άλλους μήνες). Και όταν όλα μπαίνουν στο ράφι τακτοποιημένα, έρχεται η σειρά των βαλιτσών.
Πρώτος προορισμός το εξοχικό. Ένα εξοχικό συμπαθητικά χτισμένο σ' ένα μέρος κοντά στην πόλη, που οι περισσότεροι συμπολίτες σου παραθερίζουν με καμάρι. Κάθε χρόνο τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιοι διάλογοι, οι ίδιες "χαιρετούρες". βέβαια έχεις την θάλασσα στα 50 μέτρα και ξεχνάς για λίγο ότι ζεις ουσιαστικά μέσα στην πόλη σου. Μόνο που αυτή την φορά το σκηνικό πρωτοτύπησε, καθώς άνθρωποι που το χειμώνα σε "έγλυφαν" για το άμεσο συμφέρον τους, πλέον έκαναν ότι δεν σε αναγνώριζαν, ενώ άνθρωποι που εσύ αγνοούσες -από τύχη- έγιναν φίλοι σου. Λίγο περίεργο για διακοπές;;; Κι όμως, να που κι εκεί όλα συμβαίνουν (όχι δα να έχει τα πρωτεία μόνο η δουλειά!!!!)!!!
Δεύτερος προορισμός το νησί. Μπαίνοντας στο πλοίο ξεχνάς τα πάντα. Το Αιγαίο βαθύ μπλε, άγριο και ήρεμο ταυτόχρονα σε μαγεύει και ταξιδεύει το μυαλό πέρα από την πραγματικότητα. Το νησί μια μεγάλη ανακούφιση!!! Το άγχος που έφαγες, δεν πήγε χαμένο. Πεντακάθαρες θάλασσες, ξένοι τουρίστες (ποιός τους υπολογίζει αυτούς;;;;), φοβερή κουζίνα (μόνο αν σε πάνε.....), απίστευτη τεμπελιά!!!! Τί άλλο να ζητήσει κανείς; Έλα, όμως, που όλες οι ωραίες εμπειρίες έχουν ημερομηνία λήξης και .....
(εκτός από ενδιάμεσες στάσεις σε καλοκαιρινά θέρετρα)
....τελευταίος προορισμός το εξοχικό. Κι εκεί ήρθε το μεγάλο πολιτισμικό σοκ!!! Όταν είχες συνηθίσει την ησυχία σου, ξαφνικά μαζεύτηκαν όλοι και όλες για το Δεκαπενταύγουστο!!! Και να η φασαρία στην θάλασσα!!! Και να τα ψώνια (που άλλοτε σε αποθέωναν) να γυρνούν καμαρωτά, επειδή έτυχε να έχουν κι αυτά εξοχικό και να ξοδεύουν λίγα ευρουδάκια που τα δανείστηκαν είτε "αγύριστα" από τους "μόνιμους δωρητές" τους είτε από τραπεζικά ιδρύματα. Και να οι υστερικές κυρίες που το παίζουν καλές στην παραλία και στο σπίτι γίνονται μέγαιρες. Και να οι πάμβλακες "εξυπνάκηδες", που, επειδή οι ίδιοι δεν έκαναν κάτι σοβαρό στη ζωή τους, κατηγορούν τους άλλους.
Πού πήγε, λοιπόν, η ησυχία μου; Περίπατο (δεν την πάλευες ούτε με δύο καράφες ούζο)!
Κι εκεί που λες αυτοκτονώ...ήρθε η ώρα της επιστροφής. `Οπου φύγει....φύγει. Βέβαια κακώς επιτρέπουμε στον εαυτό μας να συγχυζόμαστε από όλες αυτές τις εφήμερες καταστάσεις, αλλά άνθρωποι είμαστε!!!
Αυτό το καλοκαίρι τα είχε λίγο απ' όλα. Αυτά, όμως, που θα κρατήσω είναι ο κήπος, το νησί, η θάλασσα.
Καλό Σεπτέμβρη!!!
Και ας μη ξεχνιόμαστε : Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, καθείς λαμβάνει ό,τι του αξίζει και ό, τι ανεβαίνει δύσκολα, παραμένει εκεί (πέφτει μόνο ότι στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια)!!! (Τις τελευταίες σκέψεις τις αφιερώνω σε κάποιους φίλους μου που τους στενοχώρησαν πολύ και σε κάποιους -όχι φίλους μου- που γαϊδουροποιήθηκαν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου